Category: เรื่องทั่วไป

เชื่อว่าหลายๆ คนคงจะเคยผ่านเรื่องของความเครียดที่เข้ามาในชีวิตทั้งแบบเข้ามาเป็นครั้งคราว และแบบกระหน่ำเข้ามาแบบไม่ทันได้ตั้งเนื้อตั้งตัวกันบ้างนะครับ

ผมเองก็มีความเครียดเข้ามาทักทายในชีวิตเหมือนกัน และดูเหมือนจะจริงที่เมื่อเรายิ่งโตก็ยิ่งจะมีความเครียดเข้ามาทักทายมากขึ้นและยังต้องมีภาระเรื่องต่างๆ มากขึ้นตามลำดับ ตอนเป็นเด็กความเครียดก็จะเกี่ยวกับการเล่นซะเป็นส่วนใหญ่ เช่น เครียดที่ไม่ได้ออกไปวิ่งเล่นกับเพื่อนๆ เพราะต้องอยู่เฝ้าบ้านหรือเครียดเพราะถูกห้ามไม่ให้ไปเล่นน้ำเพราะกลัวว่าจะจมน้ำ

พอโตขึ้นมาอีกนิดเมื่อเรียนหนังสือ ความเครียดก็จะเป็นเครียดเรื่องสอบ เรื่องส่งงาน ส่งการบ้าน งานไม่เสร็จ เสร็จไม่ทัน เป็นต้น ซึ่งความเครียดเหล่านี้ล้วนเป็นความเครียดที่เป็นไปตามวัย และดูเหมือนว่าก็จะต้องมีกันทุกคน

ทีนี้ประเด็นสำคัญมันอยู่ที่ไหน มันอยู่ที่ว่าเราจะจัดการกับความเครียดของเรายังไง
ปล. ที่เขียนเรื่องนี้ขึ้นมาเพราะวันนี้เครียดครับ เครียดว่าจะรักษาสถิติไว้ได้ยังไง 🙂

สมัยก่อนตอนผมเป็นเด็ก ประเพณีลอยกระทงในตอนนั้นจะเป็นวันที่ยุ่งวุ่นวายวันหนึ่งเลยทีเดียว เริ่มตั้งแต่คุณครูที่โรงเรียนก็จะสั่งให้นักเรียนทำกระทงมาตรวจเอาคะแนนกันทุกคน กระทงที่ทำต้องไม่ทำลายสิ่งแวดล้อม พื้นฐานเลยก็คือพวกเราทุกคนทำกระทงด้วยต้นกล้วยนั่นเอง

ตกเย็นก็จะไปลอยกระทงกันที่วัด งานลอยกระทงที่จัดที่วัดจะเป็นงานที่ใหญ่มากในตอนนั้น มีการแสดงมหรสพหลายอย่าง เช่น หนังกลางแปลง ลิเก หมอลำ มวย หนูนาพาโชค สอยดาว ฯลฯ (บางคนอาจเกิดไม่ทันนะ) ถึงกระนั้นก็ตาม ก่อนจะเริ่มการลอยกระทงก็จะต้องมีการไหว้พระสวดมนต์ที่ศาลาวัด พระสงฆ์จะพาสวดมนต์ ดูแล้วเป็นขั้นเป็นตอน เป็นประเพณีที่ดูขลัง

แต่ปัจจุบัน ไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะผมโตขึ้นหรือวัฒนธรรมแต่ละที่ไม่เหมือนกัน เพราะที่ๆ ผมอยู่ตอนนี้เป็นการลอยกระทงในสระน้ำกลางตลาด ไม่มีวัด ไม่มีการไหว้พระสวดมนต์ มีการแสดงอื่นๆ เข้ามาแทนที่ เช่น วันนี้ไปเจอแต่โคโยตี้เต้นบนรถมากกว่า 10 คัน เสียงเครื่องเสียงแต่ละคันดังแบบคุยกันแทบไม่รู้เรื่อง และแต่ละคันก็เปิดเพลงของใครของมัน เสียงดังรวมกันถ้าฟังอยู่ไกลๆ แล้วไม่รู้เลยว่าเขากำลังทำอะไรกัน เพราะฟังไม่ออก

พอได้เวลาทุกคนก็นำกระทงไปลอยกันงั้นๆ เหมือนกับว่าแวะซื้อกระทงตรงริมสะพานแล้วลงไปลอยเลย ที่เหลือก็เดินเที่ยวในงานซึ่งไม่มีอันไหนที่น่าจะเรียกได้ว่าเป็นวัฒนธรรมหรือประเพณีเลย ดูแล้วก็สับสนว่าอะไรมันเปลี่ยนไปกันแน่ สถานที่เปลี่ยน เวลาเปลี่ยนหรือประเพณีเปลี่ยน

สรุป ปีนี้ผมเลยไม่ได้ลอยกระทง

ในที่สุดรถผมก็วิ่งครบ 80,000 กมเป๊ะเมื่อกลับมาถึงบ้านพอดี อัตราสิ้นเปลืองน้ำมันจากที่ผมคำนวนไว้คร่าวๆ สำหรับรถผมก็ตกประมาณ 2.8 บาท/กม ดังนั้น ก็เท่ากับว่าเฉพาะค่าน้ำมันเชื้อเพลิงไม่รวมการดูแลรักษาอื่นๆ อีกจิปาถะนั้น ผมต้องจ่ายเงินไปแล้วไม่ต่ำกว่า 200,000 บาท ภายในเวลาแค่ 4 ปีครึ่ง

นี่ขนาดผมว่าผมวิ่งน้อยแล้วนะครับ ถ้าเป็นเพื่อนๆ ที่วิ่งกันเยอะๆ นี่ โอ้โห ค่าน้ำมันพอๆ กับจะซื้อรถมือ 2 ได้คันหนึ่งเลย

หลังจากที่เคยเล่าให้ฟังเรื่องอาการกลัวหมอ กลัวช่างของอินเตอร์เน็ตที่บ้านผม ซึ่งเมื่อช่างกลับไปอาการติดๆ หลุดๆ ก็กำเริบ เมื่อวานจึงได้แจ้งช่างเข้ามาดูอาการอีกครั้ง คราวนี้ช่างอินเตอร์เน็ตมาตรวจสอบเจอกับอาการสัญญาณซ่าๆๆๆ แล้ว หลังจากครั้งก่อนมาแล้วไม่เจอ เขาก็ใช้เครื่องมือวัดที่สายสักพักแล้วบอกขอไปดูที่ DP ก่อน

สักพักก็กลับมาพร้อมกับบอกว่าไม่เจอสิ่งผิดปกติ เขาก็มาทดลองเปลี่ยนนั่นนี่ เช่น Router, Splitter และเช็คค่า SNR มันก็ดีขึ้น ช่างก็เลยให้เรายืม Router ไว้ทดลอง 1 สัปดาห์ (เพราะช่างเขาบอกว่า Router ของเรามีปัญหา) ตอนแรกตามรูปการณ์แล้วก็ดูเหมือนจะดี แต่พอช่างกลับไปไม่ถึง 20 นาที คุณอินฯ เธอก็หลุดอีกแล้ว 🙁

วันนี้มีช่างโทรศัพท์เข้ามาดูอาการของสัญญาณโทรศัพท์ มาลักษณะเดียวกันกับช่างอินเตอร์เน็ตเปี๊ยบ วัดค่าที่เดียวกันด้วยเครื่องมือเหมือนกัน ช่างบอกว่าคู่สายไม่ดี จะเปลี่ยนคู่สายให้

เอาล่ะ ต้องมาลุ้นติดตามรอดูผลกันอีกทีครับ เรื่องนี้ยอมไม่ได้ คุณก็รู้ว่า “อินเตอร์เน็ต” สำคัญกับผมและคุณขนาดไหน 🙂